hdr01

Sprawy rozwodowe – Warszawa Śródmieście

Nasza Kancelaria zajmuje się kompleksową obsługą prawną rozwodów. Mamy niezbędne kwalifikacje i doświadczenie, które pozwalają nam na prowadzenie tego typu spraw, niezależnie od ich zawiłości i skomplikowania. Prawnicy rozwodowi w Warszawie Śródmieściu oferują pomoc w szeregu spraw dotyczących problematyki prawa rodzinnego, do których zaliczyć możemy m.in.:

  • prowadzenie spraw o rozwód oraz formalną separację;
  • prowadzenie spraw związanych z pozbawieniem tudzież ograniczeniem sprawowanej władzy rodzicielskiej;
  • zajmowanie się sprawami alimentacyjnymi;
  • prowadzenie spraw dotyczących kontaktów z dziećmi po ustaniu związku małżeńskiego;
  • zajmowanie się sprawami o ustalenie albo zaprzeczenie ojcostwa w przypadku, gdy związek małżeński został formalnie zakończony;
  • prowadzenie spraw o uznanie zagranicznego wyroku rozwodowego;
  • zajmowanie się sprawami dotyczącymi podziału majątku dorobkowego.

Prowadźmy postępowanie od samego początku aż do jego zakończenia. Ponadto reprezentujemy Klientów przed niezwisłymi sądami i pomagamy w konstruowaniu różnego rodzaju pism czy sporządzaniu wniosków.

Prowadzenie spraw rozwodowych

Obsługę prawną zaczynamy od przyjęcia sprawy i przeprowadzenia dokładnego wywiadu z naszym Klientem. W dalszej kolejności sporządzamy prawidłowo skonstruowany pozew rozwodowy, który uwzględnia wszelkie wymogi prawne.

Kolejną kwestią jest pomoc w skompletowaniu wszelkiego typu wniosków dowodowych i ustalenie, czy rozwód ma odbyć się z wyłącznej winy pozwanego. Służymy pomocą i radą w kwestii poszukiwania naocznych świadków, którzy mogą poświadczyć o rozpadzie związku małżeńskiego.

Doradzamy Klientowi, w jaki sposób i z jakich narzędzi powinien on korzystać, aby móc uzyskać wiarygodne oraz rzetelne przesłanki świadczące o trwałym rozpadzie związku małżeńskiego i dowodach ewentualnej winy małżonka. Staramy się doradzić, jakiego typu świadkowie będą dla sądu osobami wiarygodnymi oraz mogącymi wnieść do sprawy istotne informacje, które stanowią o rozkładzie pożycia małżeńskiego.

Jesteśmy w stanie dokładnie monitorować terminy każdej rozprawy sądowej oraz dbać o interesy naszych Klientów. Przy naszym udziale są Państwo całkowicie zwolnieni z przymusu dopełniania zarówno wielu zawiłych i trudnych do rozumienia formalności oraz wymogów prawnych, jak i ewentualnego oponowania w kwestiach spornych i podlegających zaprzeczeniu.

Adwokaci rozwodowi towarzyszą Państwu podczas rozpraw sądowych, gdzie dzięki udzielonemu nam pełnomocnictwu jesteśmy reprezentantami Państwa interesów i ogólnie pojętego dobra. Dzięki temu mają Państwo poczucie wsparcia oraz pomocy w każdej sytuacji, która ma miejsce na sali sądowej i poza nią.

Staramy się efektywnie pokierować sprawą o alimentowanie oraz uzyskać sprawiedliwy podział majątku dorobkowego. Ponadto służymy radą i pomocą w trudnych kwestiach rozwodu z cudzoziemcami oraz osobami, których miejsce zamieszkania przez długie lata pozostaje nieznane.

Kto może wystąpić o rozwód?

Według przepisów obowiązującego prawa pozew o rozwód mogą wnieść wyłącznie małżonkowie. Oznacza to, że do tego typu działania ma w równym stopniu prawo zarówno żona, jak i mąż. Wystąpienie o rozwód nie może wyjść ze strony osób trzecich, nawet gdy są spokrewnieni z małżonkami.

Pozew o rozwód nie może zatem zostać złożony przez rodziców, teściów, rodzeństwo czy dzieci danej pary małżeńskiej.

Wystąpienie o rozwód skutkuje pojawieniem się dwóch stron postępowania sądowego:

  • powoda (małżonek, który wnosi pozew rozwodowy),
  • pozwanego (małżonek, z którym powód zamierza się rozwieść).

Jak złożyć pozew rozwodowy?

Sporządzając pozew rozwodowy, należy w jego treści w prawym górnym rogu umieścić aktualną datę i miejscowość, w której sporządzono pozew. Dokument można dostarczyć osobiście lub wysłać listem poleconym do sądu okręgowego właściwego dla miejsca zamieszkania. W przypadku braku wspólnego zamieszkania powoda i pozwanego pozew wnosi się do sądu okręgowego, w którego okręgu zamieszkuje pozwany. W przypadku niemożności ustalenia miejsca zamieszkania pozwanego powód wnosi pozew do sądu okręgowego właściwego dla swojego miejsca zamieszkania.

We wnoszonym pozwie należy podać dokładne i aktualne dane, które dotyczą obu stron postępowania sądowego. Do danych tych zaliczamy:

  • pełne imiona małżonków,
  • nazwiska małżonków,
  • bieżące miejsca zamieszkania.

Wnioski dowodowe

Pozew o rozwód należy poprzeć racjonalnymi argumentami. Należy dokładnie opisać sądowi, z jakich powodów nastąpił rozpad pożycia małżeńskiego, na przykład zdrada jednego z małżonków, nałogi, choroba psychiczna, pobyt w zakładzie karnym itp.

Każda ze stron – czyli powód i pozwany, ma prawo składać własne wnioski dowodowe – świadczące o winie współmałżonka oraz wnosić o przesłuchanie świadków. Sąd w toku postępowania dopuści do rozpatrzenia i oceny wszelkie złożone wnioski dowodowe oraz dokona przesłuchania świadków każdej ze stron postępowania sądowego (tj. powoda i pozwanego). Istnieje możliwość niedopuszczenia przez sąd pewnych wniosków dowodowych, które uznane zostaną za niemające żadnego związku z aktualnie toczącym się postępowaniem.

Odpowiedź na pozew

Pozwany może wnieść swoją odpowiedź na pozew i w niej zaprezentować swoje stanowisko względem treści pozwu o rozwód wniesionego przez powoda. Tego typu działanie jest rekomendowane dla osoby pozwanego, gdyż w pewnym stopniu może wpłynąć na orzeczenie o winie czy też odmowę zgody sądu na rozwód. Pozwany ma prawo ustosunkować się do wszelkich stawianych mu zarzutów oraz przedstawić swoje racje. Odpowiedź jest brana pod uwagę przez sąd i podlega jego ocenie w toku dalszego postępowania.

Pewnym przywilejem dla powoda jest fakt, iż może on cofnąć swój pozew, ale – w sprawach rozwodowych – wymagana jest wówczas zgoda pozwanego, aby sąd wniosek taki uwzględnił. Działanie to nie rodzi żadnych konsekwencji prawnych oraz w żaden sposób nie wpływa na ciągłość trwania związku małżeńskiego. Sytuacja ta nie dotyczy osoby pozwanej, która nie ma prawa do wystąpienia z wnioskiem o cofnięcie pozwu rozwodowego.

Koszty opłaty sądowej

Wniesienie pozwu o rozwód wiąże się z obowiązkiem uregulowania opłaty sądowej. Kwota ta jest stała i wynosi 600 złotych. Opłatę uiszcza się wraz ze złożeniem pozwu. Stroną zobowiązaną do opłacenia pozwu jest powód. O kosztach całego postępowania sądowego rozstrzyga sąd, który ustala stronę zmuszoną pokryć ową należność. Kwestia ta zostaje wyjaśniona w wyroku kończącym postępowanie sądowe.

Rozwód z orzeczeniem o winie

W orzeczeniu wyroku rozwodowego sąd może obarczyć winą jedną ze stron, czyli powoda lub osobę pozwaną, lub też obie zaangażowane strony. Zdarzają się sytuacje, że winą za rozpad małżeństwa obarczony zostaje powód, a nie pozwany. Dzieje się tak, gdy przedstawione przez pozwanego wnioski dowodowe jednoznacznie świadczą, iż wina leży po stronie powoda.

W postępowaniu rozwodowym sąd ustala, który z małżonków ponosi winę za rozpad związku. Małżonkowie mogą podjąć wspólną decyzję, iż wnoszą o rozwód bez orzekania o winie. Sąd jest wówczas takim wnioskiem związany i nie orzeka o winie w rozkładzie pożycia.

Dowody winy powodujące trwały rozpad pożycia małżeńskiego

Na mocy polskiego ustawodawstwa jest możliwość ustalenia zawinionych przyczyn rozpadu małżeństwa i w konsekwencji rozwodu. Może on być orzeczony z wielu różnych przyczyn, które muszą zostać poparte zeznaniami świadków lub materiałem dowodowym (wnioski dowodowe).

Dowodami winy jednego/obu z małżonków mogą być:

  • wiadomości elektroniczne;
  • korespondencja listowna;
  • SMS-y;
  • zdjęcia;
  • materiał zebrany za pośrednictwem wynajętej i legalnie działającej agencji detektywistycznej;
  • wszelkiego rodzaju dokumenty i nagrania;
  • relacje naocznych świadków oraz innych osób, które mają wiedzę na ten temat.

Sąd w pierwszej kolejności bierze pod uwagę zeznania świadków naocznych.

Przyczyny rozwodu wskazujące na winę współmałżonka

Najczęstszymi przyczynami rozwodu są nałogi (alkoholizm, narkomania, hazard itp.) i zdrady małżeńskie. Jeśli jedna ze stron udowodni, iż współmałżonek jest osobą pogrążona w nałogu, który doprowadził do rozpadu związku małżeńskiego, wówczas sąd nie ma wątpliwości i obarcza tę osobę winą w rozkładzie pożycia małżeńskiego. Przesłankami ku temu może być notoryczne uchylanie się od podjęcia terapii psychologicznej, przemoc domowa wobec małżonka i dzieci, doprowadzenie do złej sytuacji materialnej itd. Sąd może także obarczyć winą tego małżonka, który dopuścił się zdrady.

Kolejnymi powodami, które mogą stanowić o uzyskaniu rozwodu z orzeczeniem o winie, są agresja, homoseksualizm, pedofilia, posiadane dewiacje seksualne, ukrywana choroba psychiczna oraz odmowa współżycia intymnego. Sąd ma prawo orzec winę jednego ze współmałżonków, jeśli w trakcie trwania związku dopuszczał się on kontaktów intymnych z tą samą płcią, osobami małoletnimi, posiada zaburzenia sfery seksualnej czy też zataił ciężką chorobę psychiczną utrudniającą wzajemne egzystowanie małżonków. Ponadto kolejną przesłanką jest odmowa współżycia seksualnego przez jednego z małżonków bez wyraźnego uzasadnienia przyczyn tego zachowania. Jedną z przyczyn, które przemawiają za winą współmałżonka, jest stosowana przez niego agresja fizyczna i przemoc słowna.

Należy wspomnieć, iż niezgodność charakterów nie stanowi powodu do obarczania współmałżonka winą za rozpad pożycia małżeńskiego.

Sąd orzeka o winie za rozpad małżeństwa, gdy jedna ze stron porzuca małżonka lub też stosuje wobec niego groźby uznawane w polskim prawie za karalne. Winą za rozpad małżeństwa obarczeni są ponadto bigamiści czy osoby przebywające w zakładzie karnym i odsiadujące tam wieloletnie wyroki pozbawienia wolności.

Winny rozpadu małżeństwa płaci alimenty

Do konsekwencji ogłoszenia wyroku rozwodowego z orzeczeniem o winie należy obowiązek alimentowania małżonka. Niewinny małżonek może bezwzględnie żądać od winnego płacenia mu alimentów, niezależnie od tego, czy żyje w niedostatku. Strona przeciwna, czyli osoba winna rozwodu, nie może nigdy zażądać od byłego małżonka (niewinnego) obowiązku alimentowania go – bez względu na zaistniałe okoliczności.

Małżonek niewinny ma prawo otrzymywać alimenty od małżonka z orzeczoną winą do czasu, aż nie zawrze nowego związku małżeńskiego.

Następstwa rozwodu

Rozwód, oprócz formalnego rozwiązania związku małżeńskiego, wywołuje wiele znaczących skutków prawnych, z którymi musi liczyć się zarówno powód, jak i pozwany. Po orzeczeniu rozwodu powstaje wobec małżonków rozdzielność majątkowa. Ustrój rozdzielności majątkowej polega na tym, iż majątek zdobyty po ustaniu związku małżeńskiego nie wchodzi do wspólnoty majątkowej i nie stanowi wspólnoty. Ponadto każdy małżonek, który posiada orzeczenie o rozwodzie, nie ma prawa obciążać swoimi zobowiązaniami finansowymi drugiej strony, ponieważ zobowiązania te zostały zaciągnięte już po formalnym ustaniu małżeństwa.

Podział majątku

Sąd w wyroku orzekającym o rozwodzie zazwyczaj nie dokonuje podziału majątku wspólnego małżonków, tj. przykładowo nieruchomości, dóbr materialnych itp. Zazwyczaj postępowanie sądowe o podział majątku dorobkowego, który powstał w czasie trwania małżeństwa, odbywa się w ramach odrębnej sprawy, chyba że przeprowadzenie tego podziału podczas rozprawy rozwodowej nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu.

W poczet tego majątku nie wchodzą żadne dobra materialne, niezależnie od ich wysokości, które stanowią wyłączną własność jednego z małżonków i nie są ich wspólnym majątkiem dorobkowym. Prawo do podziału majątku dorobkowego nie ulega przedawnieniu i można wnosić o ów podział nawet kilka – kilkanaście lat po ustaniu związku małżeńskiego. Małżonek po rozwodzie zostaje również odsunięty od dziedziczenia ustawowego.

Wpis o rozwodzie do akt USC

Także w akcie małżeństwa zostaje dokonany wpis o rozwodzie. USC otrzymuje od sądu opis wyroku, w którym orzeka o rozwodzie. Sąd ustala też winę jednego albo obu małżonków lub też wydaje wyrok, w którym orzeka o rozwodzie bez winy żadnego z małżonków.

Sytuacja dzieci po rozwodzie

W kwestii urodzenia dziecka po formalnym zakończeniu trwania małżeństwa uchylone zostaje ojcostwo, co nie obliguje małżonka do obowiązku alimentowania tegoż dziecka. Wyjątek stanowi urodzenie dziecka w ciągu 13 dni od rozwiązania małżeństwa. Wówczas domniemuje się, że dziecko to pochodzi od męża matki. W tym wypadku domniemany ojciec musi zakwestionować swoje ojcostwo w terminie do 6 miesięcy od czasu, gdy dowiedział się o jego narodzinach.

Sąd w wyroku rozwodowym ustala sposób wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi stron zaangażowanych w proces. Ponadto ustala również wysokość obowiązku alimentacyjnego – z uwzględnieniem sytuacji materialnej strony zobowiązanej do ich płacenia. Wysokość świadczenia alimentacyjnego może ulec zmianie na przestrzeni czasu. Ponadto wysokość alimentów jest także ustalana według winy małżonka odpowiedzialnego za rozkład związku małżeńskiego.

Prawo do zmiany nazwiska

Kobieta ma prawo powrócić po rozwodzie do swojego panieńskiego nazwiska lub też pozostać przy nazwisku byłego męża. Okres, jaki przewidywany jest na dokonanie tego typu zmiany, wynosi do 3 miesięcy od chwili uprawomocnienia się wyroku sądu. Kobieta ma prawo do oświadczenia przed urzędnikiem stanu cywilnego, że ma zamiar powrócić do posługiwania się swoim nazwiskiem panieńskim. Decyzja ta nie wymaga żadnego uzasadnienia ze strony kobiety i leży wyłącznie w jej gestii.

Po orzeczeniu o rozwodzie małżonkowie mają pełne prawo wstępować w nowe związki małżeńskie.

Separacja a rozwód

Wiele osób myli terminy „separacja” i „rozwód”, uważając je za pojęcia definiujące to samo działanie i mające te same skutki prawne. Według obowiązującego w Polsce prawa separacja i rozwód różnią się od siebie w kilku zasadniczych kwestiach.

Rozwód oznacza definitywne ustanie ciągłości trwania związku małżeńskiego. Po wydaniu wyroku sądowego małżeństwo w świetle prawa przestaje istnieć. W trakcie postępowania sądowego ustala się także m.in. wysokość alimentów, orzeczenie o winie (opcjonalnie), jak również kwestie, z kim po ustaniu związku małżeńskiego zamieszkają dzieci byłych małżonków.

Separacja to nietrwały rozpad pożycia małżonków, zarówno w zakresie zaniku więzi psychicznej, fizycznej, jak i gospodarczej. Można go traktować jako tak zwany „rozwód ograniczony”. W zakresie formalnym orzekany jest, podobnie jak rozwód, przez sąd. W praktyce oznacza to, iż z uzasadnionych przez powoda przyczyn w orzeczeniu sądu następuje rozdzielenie małżonków na okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Separacja – szansa na kontynuowanie małżeństwa

W trakcie separacji nie można zawierać nowych związków małżeńskich. Ponadto celem separacji nie jest jedynie dążenie do uzyskania rozwodu, ale próba pogodzenia stron i danie im czasu na uzdrowienie konfliktowej sytuacji. W trakcie separacji małżonkowie mogą uczęszczać na wspólną terapię psychologiczną oraz dążyć do zawarcia porozumienia, które ma skutkować ich ponownym wspólnym pożyciem.

Separacja, w przeciwieństwie do rozwodu, nie pociąga za sobą zniesienia wszystkich obowiązków wiążących małżonków – na przykład nie zwalnia żadnej ze stron z obowiązku niesienia wzajemnej pomocy, jeśli wymagają tego względy słuszności – np. ciężka choroba, wypadek, trudna sytuacja materialna itp. Po orzeczeniu rozwodu małżonkowie są całkowicie zwolnieni z tego obowiązku i nie mają wobec siebie żadnych zobowiązań. Rozwód oznacza, że małżonkowie nie muszą się ze sobą kontaktować nawet wówczas, gdy jedno z nich potrzebuje natychmiastowej pomocy.

Postępowanie sądowe dotyczące separacji przebiega sprawniej, a uzyskanie stosownego orzeczenia jest łatwiejsze niż w przypadku rozwodu. Wynika to głównie z faktu, że nie nastąpił trwały rozpad małżeństwa i jest realna szansa na to, że małżonkowie wytrwają w związku.

W tracie separacji nie można wrócić do swojego panieńskiego nazwiska oraz posługiwać się nim. Tego typu działanie jest możliwe tylko wówczas, gdy zostanie orzeczony rozwód.

Koszty związane z wnioskowaniem o separację, przy braku małoletnich dzieci i obopólną zgodą małżonków, wynoszą  100 złotych. W przypadku rozwodu kwota ta jest sześciokrotnie wyższa (opłata stała).

Alimenty podczas separacji

Przy separacji nie ma ograniczenia co do okresu płacenia małżonkowi alimentów. W przypadku rozwodu czas ten szacuje się na okres do 5 lat (chyba że alimenty płaci strona winna rozpadu małżeństwa). Oznacza to, że współmałżonek może być objęty alimentowaniem nawet przez cały okres trwania separacji, bez względu na liczbę lat.

Jak starać się o separację?

Uzyskanie separacji jest możliwe poprzez dwie drogi:

  • w tak zwanym trybie nieprocesowym (gdy małżonkowie nie mają potomstwa),
  • w normalnym trybie.

Niezależnie od obranej drogi należy przed sądem wykazać, że nastąpił zupełny rozkład pożycia małżeńskiego na płaszczyźnie fizycznej, emocjonalnej oraz materialnej. W niektórych przypadkach sąd może nie orzec separacji, ponieważ w jej wyniku może ucierpieć wspólne dobro nieletnich dzieci małżonków.

W trybie nieprocesowym sąd ustala:

  • wysokość alimentów na małżonka żyjącego w niedostatku,
  • sposób korzystania ze wspólnej nieruchomości,
  • podział wspólnej nieruchomości,
  • podział majątku.

Co w przypadku odmowy rozwodu ze strony sądu?

Organem, który wydaje wyrok rozwodowy, jest w polskim ustawodawstwie niezawisły sąd, który  orzeka o rozwodzie po zapoznaniu się z wnioskami dowodowymi i rozpatrzeniu sprawy.

Zdarzają się sytuacje, gdy w toku postępowania i według przedstawionych wniosków dowodowych sąd nie widzi podstaw do rozwiązania związku małżeńskiego. Bywa tak, gdy wystąpiły poważne, niezaprzeczalne i niepodlegające wątpliwościom przesłanki, które uniemożliwiają wydanie orzeczenia o rozwodzie. Decyzja ta w wielu przypadkach jest w pełni uzasadniona, gdyż ma na celu szeroko pojęty interes i dobro osób zaangażowanych lub dzieci, które zrodziły się w trakcie trwania związku małżeńskiego.

Brak trwałego rozpadu pożycia

Sąd może odmówić udzielenia rozwodu z kilku przyczyn. Pierwszą z nich jest wykazanie, że nie nastąpił trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego, a kryzys jest jedynie sytuacją chwilową. Zazwyczaj dzieje się tak w przypadku zbyt pochopnie podjętych decyzji jednej z zaangażowanych stron, która składa pozew o rozwód w wyniku silnego wzburzenia i rozchwiania emocjonalnego. Jeśli sąd dostrzeże, że istnieje szansa na odnowienie więzi duchowej, fizycznej i gospodarczej, wówczas daje małżonkom czas na pogodzenie się oraz ustabilizowanie swojej sytuacji.

Dla dobra dzieci

Sąd nie przyjmuje argumentacji, iż rozpad związku małżeńskiego nastąpił mimo stałego kontaktu małżonków oraz krótkiego trwania rozdźwięków zachodzących między nimi. Rozwód nie może być również orzeczony, gdyby miał godzić we wspólne dobro małoletnich dzieci oraz skutkować poważnym uszczerbkiem zarówno na ich zdrowiu fizycznym, jak i psychicznym.

Z powodu poglądów czy zmiany okoliczności życiowych

Sąd nie wyda orzeczenia o rozwodzie, gdy powód pragnie zakończyć związek małżeński z racji odmiennych poglądów religijnych, moralnych, społecznych, obyczajowych czy politycznych małżonka, jak również w przypadku, gdy powodem jest osoba wyłącznie winna rozpadowi związku małżeńskiego i wnosi pozew o rozwód bez wiedzy oraz akceptacji niewinnego małżonka.

Sąd nie przychyli się do prośby powoda, który pragnie rozwodu z powodu zmiany w wyglądzie małżonka, podjęcia dodatkowej pracy zarobkowej, kontynuowania edukacji czy inwestowania w rozwój osobisty i intelektualny, jak również innych tego typu przesłanek, które nie mają żadnego wpływu na pożycie małżeńskie oraz nie zaburzają prawidłowego funkcjonowania tej komórki społecznej.

Potrzebna jest zgoda obu małżonków

Sąd może nie udzielić rozwodu również z powodu tego, że jedna ze stron nie chce zgodzić się na rozwód i deklaruje, że ma zamiar walczyć o przywrócenie utraconej więzi. Jeśli jest to deklaracja stała, szczera i niepowodowana żadnymi ukrytymi zamiarami, sąd daje temu wiarę i nie zgadza się, aby rozwiązać małżeństwo. Zdarzyć się może, że pozwany celowo przedłuża rozprawy sądowe, na których podstępnie, fałszywie i z premedytacją deklaruje chęć pozostania w związku małżeńskim, szczególnie gdy jest to rozwód z orzeczeniem o jego winie. Jeśli sąd wykaże, że osoba pozwana celowo nie zgadza się na rozwód, może nie przychylić się do tej prośby i wydać orzeczenie o rozwodzie bez zgody jednej ze stron.

Pozew o rozwód może obalić również sam pozwany, szczególnie przy pomocy odpowiedzi na pozew, w której ma pełne prawo określić swoje stanowisko w tej kwestii i ustosunkować się do całej sytuacji. Jeśli w odpowiedzi na pozew sąd dopatrzy się logicznych przesłanek, które zostaną poparte wnioskami dowodowymi, pozew zostanie oddalony.